Doordat ik in Het spel van Floor en (vooral) De extase van Floor over polyamorie schreef, een ‘geaardheid’ waarmee ik overigens voor ik aan de Floor boeken begon nauwelijks bekend was, komt het onderwerp nu regelmatig ter sprake. Aan de tafel met een glas wijn met vrienden bijvoorbeeld. Het is ook wel een mooi, interessant en ‘spannend’ gespreksonderwerp. Tot nu toe is mijn ervaring dat een meerderheid van mijn gesprekspartners het geen aantrekkelijk idee vindt om in een polyamoreuze relatie terecht te komen.
Pas geleden zaten weer eens met z’n achten om tafel, vier stellen. Deze keer waren ‘nee’ en ‘misschien’ gelijkelijk verdeeld, hoewel niet over de seksen. Van de vier vrouwen was er een die zou overwegen haar man de ruimte te gunnen als hij ook verliefd zou worden op een andere vrouw. Drie andere vrouwen niet, twee wat stelliger dan de derde. Slechts een man was echt tégen, de andere drie stonden er niet per definitie negatief tegenover: als hun vrouw een andere liefde tegen zou komen, dan konden zij zich voorstellen dat zij haar de ruimte gaven dat te ontdekken; zelf de ruimte krijgen is natuurlijk altijd een tikkeltje gemakkelijker.
Overigens duurt het soms al even voor we het erover eens zijn wat polyamorie is. Ik hanteer de definitie dat polyamorie is dat je erkent dat je van meer mensen tegelijk kunt houden én daar ook tegelijk een intieme relatie mee kunt aangaan. Her en der lees ik ook dat voor veel mensen polyamorie inhoudt dat je een vaste partner hebt en daarmee een open relatie, waarin ruimte is voor seks met anderen. Voor mijn gevoel is het net weer anders en is dat meer gelegitimeerd vreemdgaan, in dat geval gaat het meer om de seks, bij polyamorie om de liefde (in combinatie met seks). Maar wie ben ik.
Wie veel over het onderwerp schrijft is Leonie Linssen, naar eigen zeggen expert in polyamorie, vreemdgaan, jaloezie. Haar website is absoluut een interessante bron van informatie en ze doet ook aan coaching en geeft workshops. Op haar website kom je ook termen tegen als ‘meervoudige liefde’ en – het mooie – ‘Liefde delen’ en – het nog mooiere – ‘Gul met liefde’. Haar tweets roepen overigens soms ook flink wat reacties op. Hetgeen bij dit onderwerp wel weer heel begrijpelijk is. Het blijft immers touchy, ook letterlijk: voor veel mensen is het toch algauw: hij (zij) moet zijn handen thuis houden en iemand anders moet niet aan hem (haar) komen met haar (zijn) tengels. Hij/zij is van mij!
0
Kreeg van Antoinette, via Twitter, de reactie dat zij polyamorie meer ziet als een keuze dan als een ‘geaardheid’. Ze heeft daar wel gelijk in, ik had het ook al tussen aanhalingstekens geschreven. Een echte geaardheid vind ook ik het niet.